DEİZMİN SERENCAMI            

 

Deizm sadece akıl tarafından ortaya konabilen bir dinin evrensel olabileceğinin söyleyen inanma biçimidir. Deizme  göre  bir dinin akla uygunluğu onun evrensel olmasına yetmez: Akıl tarafından ortaya konulması gereklidir.

Deizm tanrının varlığı ve insanın yaratılmış olmasını kabul etmekle birlikte tanrının insan için yol gösterip buyurmasını özgürlüğe aykırı bulur. Şöyle diyorlar:”-Tanrı beni yaratmış olsun ancak bana karışmasın!”

Deizm açısından bakıldığında,ilahi dinlerde mevcut tanrının varlığı dışındaki hiçbir inanç ilkesinin değeri yoktur.Tanrının varlığı ise evreni içindekilerle birlikte yaratması ile sınırlı olmalıdır. Kitap, peygamber,ahiret gibi inanışların deizm bakımından bir değeri bulunmamaktadır.Dolayısıyla kulluk da yoktur.

Kur’an açısından baktığımızda,” Hani biz meleklere (ve cinlere): Âdem'e secde edin, demiştik. İblis hariç hepsi secde ettiler. O yüz çevirdi ve büyüklük tasladı, böylece kâfirlerden oldu.”(Bakara/34)

”  Allah buyurdu: Ben sana emretmişken seni secde etmekten alıkoyan nedir? (İblis): Ben ondan daha üstünüm. Çünkü beni ateşten yarattın, onu çamurdan yarattın, dedi.”(Araf/12)

Yukarıdaki ayetlerden şeytanın Allah’ın varlığına ilişkin bir şüphesi olmadığı net bir şekilde görülüyor.Şeytan,Allah’a inanmakta ancak emirlerini dinlememe konusunda eylem içindedir.

Satanizmle deizmin birleştiği nokta buradadır.”İnan ama yok gibi davran.”

Deizmin tarihçesini belki ilkçağ filozoflarına kadar götürebiliriz. Ancak 17.yy . Aydınlanma döneminde ortaya çıkan “aklı dini, doğal din” arayışları net bir şekilde kiliseye karşı gerçekleşen bir bir arayıştı. Ancak tanrının var olup ta yarattığı insana  neden müdahale edemediğinin mantıklı bir açıklaması yapılamadı. Çünkü insan özgürlüğü ile birlikte yaşamaktan doğan tüm kurallar deizme göre hiç anlam taşımıyordu. Kant’ın dediği gibi ”Allah yoksa neden iyi olmalıyım?” İyi olmalıyım çünkü Allah var. Allah yoksa kaos var demektir. Kant deisttir. Öyle görünüyor ki tanrının varlığı ile iyi olmak arasındaki ilişkiyi böyle yakalamış. Kant akıl ve bilimi tanrılaştıranlara da cevap verdiği. ”Saf Aklın Kritiği” isimli kitabı bunun için yazdı. Aklın sınırları konusunda İslam kelamcısı Maturidi ve Gazali’nin Kant’tan 6 asır önce verilmiş eserleri vardır.

Deizm aklın uçurumundaki insanın tanrılık iddiasıdır. Şöyle diyor, ”Beni yaratmış olabilirsin. Ancak hayat benim hayatım .Bana karışma ”Bu 7 Milyar akıl demektir. Ve herkes satılığa çıkan akıllardan sadece kendi aklını satın alacaktır. Yani kaos… 

                                                                                   Talat TÜRKMEN

KÜRESELLEŞME Mİ EMPERYALİZM Mİ?

 

KÜRESELLEŞME Mİ EMPERYALİZM Mİ?

  

   Ulaştığımız hızın dünyamızı ve insanlığı nereye götüreceğine dair bir tahminde bulunamıyorum. Buharlı makinaların devreye girmesiyle hayatımızda başlayan hızlanma, bu gün hayatımızı nerelere taşımış bulunmaktadır… Bu değişime neden olanlar acaba işlerin bu noktaya geleceğini tahmin etmişler miydi? İnternetin hayatımıza girmesiyle e-ticaret sınır tanımaz bir genişlikte sürüyor. Anlık anlaşmalar yapılabiliyor. Ticari ilişkiler artık “uluslar arası” ndan daha öte ulus üstü bir boyutta ilerliyor: Küreselleşme

  Küreselleşme nasıl tanımlanırsa tanımlansın gerçek şu ki, sınırlar aşılmıştır. Şirketlerin ulaşamayacağı ülke ve imkan neredeyse kalmamış gibidir. Büyük şirketler için imkan bulunan her ülke yatırım alanıdır. ABD, Çin, Japonya, Endonezya fark etmez. Kullandığımız bir eşyanın üretildiği ülke çıkış kaynağı değildir. Japonya Çin’de en önemli teknolojik aletleri üretebilmektedir. ABD spor giyim markalarının bazılarını Çin’de üretmektedir. Kendisi bir şey katmasa bile ithal edebildiği her türlü alet ve araç montajını yapabildiği hatta yaptırabildiği takdirde ülkenin adına kayıtlanabilmektedir. İşte bunun adına küreselleşme denilmektedir. Küreselleşme aynı zamanda küresel şirketlerin birlikte hareketlerini de sağlamıştır.

   Hiç şüphesiz küreselleşmenin var olabilmesi, kapitalizm ve serbest piyasa ekonomisine bağlı olagelmiştir. 1989 ‘ da doğu blokunun çökmesi “uluslar arası” ’nın küreselleşmeye evirilmesini sağlamıştır. Uluslar arasından söz edebilmek için, ülke şartlarının kurallarının işlediği bir sistemin işlerlik kazanması gereklidir. Küreselleşme ise kendi kurallarını gittiği ülkeye yerleştirir. Küresel sistem yerleştiği ülkede siyasal sistemden bağımsız olarak var olmak , bütün sistemlerin üstün bir değer haline gelmek ,hatta denetimden de uzaklaşmak istemektedir. Bunu sağlamak için ulus hukukundan ayrı bir ticaret hukuku gerekliydi. Dünya Ticaret Örgütü (WTO) amaca hizmet etmek için 1996’da kuruldu. Akla gelen soru şudur: Küreselleşme ekonomik bir faaliyet midir, yoksa emperyalizmin en önemli silahı mıdır?

   Artık kapitalizm tüm duvarları aşmış, kapıları açmıştır. Neo liberalizm, gittiği tüm ülkelerde işleyen sistemi devre dışı bırakarak, sistemini  WTO ile yerleştirmiştir:

  *Devlet mal üretimi ve ticaretle uğraşmamalıdır. Bu alan şirketlere bırakılmalıdır.

  *Devlet piyasaya müdahale etmemelidir.

  *Özelleştirme

   Neo-Liberal ekonomilerde rekabet kamu yararından daha çok küresel şirketlerin çıkarı üzerine işleyen sistem bir görüntüsü arz etmektedir. Çünkü büyüme, kar şirketlerin olmazsa olmazıdır.

   İki fikir adamı bir düşünce etrafında anlaşamazken , küresel şirketler gittikleri ülkelerde kendileri gibi para kazanmak isteyen kurumlarla aynı dili konuştuklarından ötürü kolayca anlaştılar.Hatırlayalım, Avrupalılar “Altına Hücum” ettikleri ABD’ de yerlilerden daha çok “yerli ve milli” oldular. Çünkü kendileri gibi zengin olmak isteyenleri buldular. Soralım:

KÜRESELLEŞME Mİ EMPERYALİZM Mİ?

DÜŞÜNCE Mİ TÜKETİM Mİ

                                                 DÜŞÜNCE Mİ TÜKETİM Mİ

Cemil Meriç, çağımız insanına bulunan yeni ismin “tüketici” olduğunu söylüyor. Tüketen ama her şeyi tüketen. Burada bir bir sınırlama yok. Pazarlanan her şeyi tükete bilirisin. Yeter ki reklamı yapılabilsin. Reklamlar günümüzde bir eşyayı tanıtmıyor. Bir hayat tarzını size tanıtıyor ve öneriyor. Çiklet, dondurma, otomobil, şampuan ne varsa buna dahil. Ürünlerden yola çıkarak çok farklı bir hayatın reklamı yapılır. Böylece insanların kafasında oluşturulan hayat tarzını pazarlamış olursun. Yani yeni bir tüketim alanı.

   R.Deccartes  var olmanın temeline “düşünceyi” koymuştu. Günümüzde var olmanın temelinde “alış-veriş yapıyorsan varsın” yer alıyor.

  F.Bacon, tabiata bir avcı gibi yaklaşmayı öneriyordu. Avlanacak, neyi var neyi yok ortaya çıkarılacak. Bilime biçilen ödev bu. Ancak tabiattaki dengeler çok hassastır. Bozmaya gelmez.

   Evrene egemen olma isteği, insana evrende canının istediği gibi davranma hakkı verdiğini düşündürdü. Sebze ve meyvelerin, tahılların genetikleri değiştiriliyor. Yeni tüketim araçları olarak sürülüyor. Sonuçları birlikte yaşıyoruz. Bunlar niçin yapılıyor? Umulan fayda nedir? Dünya nüfusunun gereğinden fazla arttığını düşünenler gelecekte dünyayı  su ve gıda savaşlarının beklediğini düşünüyorlar. Gıdalar üzerinde yapılan çalışmaları bu teori üzerine temellendirmeye çalışıyorlar.

   Gelecek nesle  yaşanabilir bir dünya bırakabileceğimizi düşünüyor musunuz? Günümüz insanı tarihi sona erdirmek ister gibi. Ne varsa ortaya çıkarıp tüketmek istiyor. İhtiyaç  ve ihtiyaç fazlası unsuru hayatımızda yok gibi.

   Gelecek bize hayatımızı ve ihtiyaçlarımızı daha çok büyütmek yerine, küçültmek zorunda olduğumuzu söylüyor. Çünkü yaşamaya çalıştığımız hayat sürdürülebilir değil.