MÜTREF

   Mütref, bir Kur’an kavramıdır. Toplum önünde olan kişi ,kişiler, refah içinde yaşayanlar, demektir. Kur’an’da mütref kavramı olumlu anlamda kullanılmaz. Kavramın geçtiği bazı sure ve ayetler şunlardır: İsra/16, Mü’minun/64, Sebe/34. Sebe Suresinde mütref hakkında,”Biz her hangi bir memlekete azabla korkutucu bir Peygamber gönderirsek, muhakkak o memleketin ileri gelen refah düşkünleri :-Biz, sizin gönderdiğiniz şeyleri, inkar edenlerdeniz. Dediler.” Buyurmaktadır.

  Kur’an-ı Kerim’in “Mütref” Dediği kimseler, yaşadıkları yerlerde iyiliğe engel olan kimselerdir. Mütref, elinde bulundurdukları imkanlar nedeniyle tatmin duygusunu yitirmiş, doyumsuz, azgın, şımarık, haz peşinde, savurgan kimseleri ifade etmektedir. Ayrıca bunlar ıslah olmaz, öğüt dinlemez, para canlısı insanlardır. Kur’an-ı Kerim bu tiplere karşı mü’minleri uyarmaktadır.

   Mütrefte Allah ve ahiret inancı bulunmaz. Ahlaka inanmazlar. Nefisleri tanrı yerine geçmiştir. Kendilerinden oldukça emindirler ki yanılabileceklerini asla düşünmezler. Aslında mütrefe sahip oldukları tevarüs yoluyla gelmemiştir. Soyluluk iddiaları aşağılık duygusundan kaynaklanmaktadır. Halk tabiri ile bunlar “sonradan görme” Dirler. Ancak sahip oldukları geçmişlerini unutmuşlardır. Halkı küçümserler, küçültücü lakaplarla hitap ederler. Hatta bir tanrıya inanıyorsa bile inandıkları tanrılarının halkın inandığı tanrı olamayacağını söylerler.

   Mütref içinde yaşadığı toplumun ekonomik dünyasında söz sahibidir. Tekelcidirler, infak ve paylaşmadan yana değildirler. Toplum onların nazarında kast sistemine sahiptir. Mütref, mütreftir. Fakir, fakirdir.Mütrefe göre “fakirlik suçtur, ceza gerektirir.”  Bu değiştirilemez. Ahlaka inanamadıkları için gelirin nasıl, nereden elde edildiğin bir önemi yoktur. Çünkü haram-helal bilmezler. Sahip oldukları ekonomik güç onları alışılmadık lüks, sapık alışkanlıklara iter, Lut kavmi gibi. Sahip olduklarıyla övünmek, madde düşkünlüğü, arsızlık, hadsizlik, hukuk tanımama en belirgin özelliklerindendir. Sahip olduklarının ona sonsuz bir hayat sağlayacağını düşünürler. Allah’ın ayetlerinden söz edilince rahatsız olurlar. Çünkü yaşadıkları isyana tanık olurlar.

   Mütref menfaatçi olduğu için iktidar sahiplerinin etrafında yer alırlar. Mele (iktidar sahipleri) ve mütref bir birlerinin şahididirler. Gemiyi ilk önce terk edenler de onlardır. Münafıktırlar; şeytanlarıyla baş başa kaldıklarında “-Biz onlarla alay ediyoruz.” Derler. Kanaat önderleri, liderler, krallar, firavunlar, nemrutlar mütrefin hoşlandığı kimselerdir. Karun ,Kur’an mütreflere verilen en açık örneklerdendir. Firavun ise mele’dir. Nemrud’da meleyi temsil eder. Mele, kral, kanaat önderi lider demektir. Mütreften farkı elde ettikleri tevarüs yoluyladır. Zihniyet olarak pek fark yoktur. Kendilerini tanrı gibi görürler. Saltanatlarını yıkılmayacağını düşünürler. Hz.Musa döneminde yaşayan Samiri(bkz.Taha/85-95) ve İbn Baur(bkz.Araf/176) meleye açık örnektir.

SONUÇ

   İslam mülkiyete karşı değildir. Ancak nefsin tanrılaştırılmasına karşıdır. İslam mülkiyetin belli ellerde toplanmasını istemez. Paylaşmayı, infakı, isarı emreder. Mütref ve mele zihniyeti tüm iyiliklerin karşında olmayı ifade eder. Maun Suresinde bunların namazlarının “gösteriş” olduğunu ifade eder. ”Yazıklar olsun.” Der. Çünkü bunlar” fakiri küçümser, hayra koşmaz, zekat vermezler.” Mülkiyetin, kudret ve iktidarın kutsallaşmasının temsilcileri, mele ve mütrefdir. Şahsi çıkarları yüzünden koca bir dünya zulüm görür. Silah ticareti , madde ticareti, savaş ihracı, kadın ticareti, terör bunların başının altından çıkar. Duyguları olmadığı için merhametleri de yoktur.

   Allah, mütref ve melelerden, işbirlikçilerinden tüm insanlığı muhafaza etsin.